Dyskusje, gdzie ma stanąć pomnik Stefana Żeromskiego trwały od grudnia 1950 roku. Początkowo planowano odsłonięcie pomnika w 25. rocznicę śmierci pisarza. Wtedy „ Słowo Ludu” zorganizowało ankietę mającą na celu wyłonić najbardziej reprezentatywne miejsca w Kiecach, gdzie miał być ustawiony pomnik Stefana Żeromskiego. W tym celu została powołana komisja rzeczoznawcza. Pod uwagę brano m.in. park miejski i plac przy dworcu kolejowym, a także skwer przed Sądem Okręgowym. Pojawił się także pomysł, by zbudować mauzoleum Stefana Żeromskiego w Puszczy Jodłowej oraz przenieść jego zwłoki z miejsca jego dotychczasowego pochówku, z cmentarza ewangelickiego w Warszawie i złożyć je w ziemi kieleckiej. W kwestii umiejscowienia pomnika zabrali głos również nauczyciele i uczniowie Liceum im. Stefana Żeromskiego, opowiadając się zdecydowanie za postawieniem pomnika w parku miejskim.
Kamień węgielny pod pomnik położony został w 25. rocznicę śmierci Stefana Żeromskiego, tj. w 1950 roku. Trzy lata później monument ustawiono w pobliżu pałacyku Tomasza Zielińskiego, w miejscu wcześniej rozebranej restauracji. Został on wykonany według projektu rzeźbiarza i medaliera Stanisława Sikory. Popiersie na granitowym cokole odsłonięto 24 maja 1953 r. przy udziale profesora Kazimierza Wyki reprezentującego Uniwersytet Jagielloński oraz córki pisarza – Moniki Żeromskiej.
Prof. Kazimierz Wyka zaproponował też zmianę patrona parku miejskiego na Stefana Żeromskiego. Od 1922 r. park kielecki nosił imię Stanisława Staszica. Pomysł został przyjęty i nowa nazwa funkcjonowała do 1986 roku, kiedy to wrócono do poprzedniej.