Fotografia nocna zaczęła rozwijać się na przełomie XIX i XX wieku, a do jej prekursorów należał amerykański wynalazca John Adams Whipple, który zdobył zasłużoną sławę przede wszystkim jako autor zdjęć Księżyca i gwiazd. Wykonywanie fotografii nocnych stało się przystępniejsze w okresie międzywojennym dzięki krótszym czasom naświetlania, poręczniejszym aparatom, nowocześniejszym negatywom i lampom błyskowym.
Od początku lat 30. fotografią nocną parał się w Paryżu węgierski artysta Gyula Halász – Brassaï, zdobywając rozgłos zwłaszcza dzięki zdjęciom ulicznym. Uwieczniając również bohaterów tych miejsc – przechodniów, czy klientów barów – stał się mistrzem operowania światłem, umiejętnie niwelując to kreowane przez latarnie, a wykorzystując załomy murów, drzewa i warunki atmosferyczne – mgłę i deszcz, które tworzyły nastrój jego zdjęć, zajmujących dziś poczesne miejsce w historii fotografii.
Źródło: MNKi