Strukturalne wykonanie i kształt mogą być bardzo różne, mniej lub bardziej otwarte na boki. W architekturze renesansu Glorieta wieńczyła wieże kościołów i ratuszów, dzwonnice oraz najwyższe kondygnacje budynków. Gloriety stosowane od XVIII w. cechują się bardzo bogatą formą.
Glorieta - fr. „gloriette” pochodzi od słowa „gloire”, co znaczy sława, chwała, chluba, gloria. Łacińskie „glorificatio” od „gloria” znaczy uwielbienie, wychwalanie, wysławianie.
Glorieta w Końskich została wybudowana na przełomie XVIII i XIX wieku, za czasów Jana Małachowskiego, podczas tworzenia parku francuskiego w zespole pałacowo-ogrodowym. To neoklasycystyczna budowla ogrodowa zamykająca optycznie oś główną zespołu pałacowego. Znajduje się w południowej jego części.
Po bokach Glorietę wspierają pary jońskich kolumn. Jej łuki łączą się na górze, pokrywa je sklepienie hemisferyczne. Na jej zwieńczeniu umieszczono dużego orła na kuli. Budowla była najprawdopodobniej obiektem ażurowym, ale została zabudowana.
Glorieta w końskich pełniła funkcję dekoracyjną. Była miejscem spotkań artystów i karmiła wrażliwe dusze twórczą weną. - Orzeł stanisławowski wieńczący Glorietę w okresie zaborów zachował się jedynie dlatego, że był elementem dekoracyjnym budowli. Stanowił miejsce spotkań patriotów z Końskich i okolic - mówi Jacek Dopieralski, przewodnik świętokrzyski. W okresie międzywojennym plac przed Glorietą był wykorzystywany do uroczystości religijno-patriotycznych.
Źródło:
www.swietokrzyskie.parki.org
www.portalwiedzy.onet.pl
www.slownik-online.pl
www.przewodnik-swietokrzyski.pl.tl