Popiersie powstało w 2004 r. Jego autorem jest Tomasz Łukaszczyk.
Marc Chagall urodził się 7 lipca 1887 r. w Łoźnie koło Witebska, zmarł 28 marca 1985 r. w Saint-Paul-de-Vence. Rosyjski malarz i grafik żydowskiego pochodzenia posiadający obywatelstwo rosyjskie i francuskie. Był czołowym przedstawicielem kubizmu i internacjonalizmu w malarstwie.
Pochodził z ubogiej rodziny. Był najstarszym z dziewięciorga dzieci. Jego ojciec był sprzedawcą śledzi, zaś matka była analfabetką zajmującą sie rodziną. Sam Chagall w swojej twórczości wracał do sielankowego okresu dzieciństwa, kiedy, pomimo biedy, dobrze czuł się w swoim rodzinnym witebskim domu. Wstępne lekcje malarstwa pobierał u miejscowego nauczyciela Jehudy Pena. W wieku 19 lat wyjechał do Petersburga, gdzie rozpoczął naukę w Szkole Carskiego Towarzystwa Upowszechniania Sztuki u Mikołaja Roericha, a następnie w latach 1908-1910 w prywatnej szkole Jelizawiety Zwancewej u Leona Baksta.
Latem 1908 r. stworzył swoje pierwsze znaczące dzieło „Śmierć”.
W 1910 r. Chagall otrzymał stypendium umożliwiające mu wyjazd do Paryża. W tym okresie Chagall związał się z grupą malarzy skupioną wokół Montparnasse, spotykając się z awangardystami takiego pokroju jak Guillaume Apollinaire, Robert Delaunay czy Fernand Léger. Za sprawą Apollinaire'a wiosną 1914 r. miał pierwszą wystawę indywidualną w sławnej berlińskiej galerii "Der Sturm". W tym samym roku wrócił do Imperium Rosyjskiego, gdzie przebywał do 1922 r. W 1915 r. poślubił Bellę Rosenfeld, z którą miał córkę Idę. Podczas rewolucji 1917r. został komisarzem sztuk pięknych w obwodzie witebskim. Założył Akademię Sztuk Pięknych w Witebsku. W 1922 r. wyjechał z Rosji, zatrzymując się na krótko w Berlinie. Powodem wyjazdu było żydowskie pochodzenie Chagalla i tematyka jego prac, która nie gloryfikowała heroizmu czynu sowieckiego.
W roku 1935 przybył do Polski. Dwa lata później otrzymał obywatelstwo francuskie. Z tego okresu pochodzi seria artykułów, poezji i pamiętników pisanych w języku jidysz, które ukazywały się głównie w prasie. Dopiero po śmierci artysty wydano je w formie książkowej.
W 1941 r. wyjechał wraz z rodziną do USA. W ucieczce z Marsylii pomógł mu amerykański dziennikarz Varian Fry. Chagall osiedlił się w Nowym Jorku, gdzie mieszkał do roku 1948.
W sztuce Chagalla łatwo zauważalne są wpływy judaizmu. Motywy żydowskie stanowiły często tło dla wypowiedzi artystycznej malarza. Uniwersalne przesłanie jego obrazów i witraży staje się czytelne tylko dla znających oba europejskie kręgi kulturowe: żydowski i chrześcijański.
Chagall kilkakrotnie odwiedził Grecję. W 1957 r. gościł w Izraelu. Podczas tych podróży odkrył na nowo możliwości jakie daje kolorystyka, jej zdolność ożywiania obrazu. Malarstwo tego okresu dotyczy tematów takich jak miłość i radość życia. Postacie często są wykrzywione i powykręcane. Wtedy również artysta zaczął tworzyć rzeźby, ceramikę i witraże.
W 1973 r. założone zostało muzeum Chagalla w Nicei.
Źródło: www.pl.wikipedia.org