Marcel Proust (urodzony 10.07.1871 r. w Paryżu, zmarł 18.11.1922 r. tamże) prozaik francuski.
Ojciec jego był znanym lekarzem. Sytuacja materialna rodziny pozwalała choremu od dzieciństwa na astmę przyszłemu pisarzowi na kultywowanie zainteresowań artystycznych. Przebywał w sztucznej atmosferze wykwintnych salonów paryskich, luksusowych restauracji i modnych plaż. Ciekawość życia łączył z wyjątkowo dociekliwą i płodną w hipotezy wyobraźnią psychologiczną.
Przed przystąpieniem do pracy nad cyklem powieściowym „W poszukiwaniu straconego czasu” napisał powieść „Jean Santeuil”, odnalezioną wiele lat po jego śmierci i opublikowaną w 1952 r. W roku 1913 ukazał się pierwszy tom cyklu pt. „W stronę Swanna”, a następnie „W stronę zakwitających dziewcząt” (1918), „Strona Guermantes” (1920), „Sodoma i Gomora” (1921), „Uwięziona” (1923), „Nie ma Alber-tyny” (1925), „Czas odnaleziony” (1927).
Źródło: Tomasz Miłkowski, Janusz Termer, Leksykon lektur szkolnych