George Gershwin urodził się 26 września 1898 r. w Brooklynie, zmarł 11 lipca 1937 r. w Hollywood. Amerykański kompozytor i pianista.
Był synem żydowskiego emigranta z Rosji. Gry fortepianowej uczył się u kompozytora operetek Ch. Hambitzera, natomiast teorii muzyki u E. Kilenyiego.
Jego talent muzyczny rozwijał się w orbicie muzyki Broadwayu. W 1916 r. napisał pierwsze utwory rozrywkowe, a w roku 1918 pierwszą rewię muzyczną. Rozgłos przyniosła mu rewia „La La Lucille” (1919) i piosenka „Swanee”, spopularyzowana przez Al Jonsona. W 1923 r. skomponował słynną „Błękitną rapsodię”, którą zamówił u niego ówczesny król jazzu P. Whiteman. W roku 1925 powstał z inspiracji W. Damroscha „Koncert fortepianowy in F.”
W roku 1928 wyjechał do Paryża, a później do Wiednia. Tam napisał popularną fantazję „Amerykanin w Paryżu”. W ostatnich latach życia tworzył głównie muzykę filmową.
Gershwin był we współczesnej muzyce jednym z nielicznych kompozytorów, u których zatarła się granica pomiędzy muzyką poważną a rozrywkową. Jego twórczość wykazuje wpływ jazzu, skrzyżowany ze stylem muzyki symfonicznej i scenicznej. Niektóre jego tematy są bardzo cenione przez improwizatorów jazzowych. Świat, popularność zdobył przede wszystkim dzięki rozrywkowym kompozycjom symfonicznym i przebojom, a także operze „Porgy and Bess”.
Źródło: Encyklopedia Muzyki, pod redakcją Andrzeja Chodkowskiego, PWN, Warszawa 1995 r.