Szkoła na gitarą do zajęć indywidualnych i grupowych". Autorem jest niemiecki gitarzysta i pedagog Dieter Kreidler. W Polsce wydano podręcznik w tłumaczeniu Romualda Erenca. Szkołę wyróżnia spośród innych fakt równoczesnego wydania towarzyszących kaset z nagraniami utworów, których dokonał prof. Piotr Zaleski. Podręcznik przeznaczony jest dla dzieci i młodzieży do zajęć indywidualnych i grupowych oraz samouków. Autor wychodząc od gry jednogłosowej (i ćwiczeń na pustych strunach na prawą rękę) – apoyando - stopniowo wprowadza w grę wielogłosową. Metodyczne przygotowanie piosenek i utworów tu zawartych jest owocem pedagogicznej i gitarowej tradycji takich mistrzów, jak Dionisio Aguado, Francisco Terrega, Emilio Pujol i Karl Scheit. Wybór literatury opiera się na przykładach folkloru z różnych stron świata, oraz na utworach kompozytorów dawnych (np. Bach, Beethoven) i współczesnych, co w konsekwencji decyduje o stylistycznej różnorodności zamieszczonego materiału. Z podręcznika najchętniej grywane są przystępne opracowania popularnych piosenek z różnych krajów. Jest też obecna muzyka zespołowa w postaci duetów tercetów i większych składów. Przy opracowaniach wielu tematów podane są symbole akordów co pozwała wykorzystywać podręcznik w ruchu amatorskim. Są tutaj również zapisane proste akompaniamenty do piosenek, co pozwala popisać się uczniom lubiącym śpiew z towarzyszeniem gitary.
„ABC gitary” Józefa Powroźniaka to od lat najbardziej popularny polski podręcznik gry na gitarze. W porównaniu do poprzedniego podręcznika tego samego autora pod nazwą „Szkoła na gitarę i na gitarę hawajską" ABC jest zdecydowanie łatwiejszy, lepiej ułożony pod kątem technicznego stopniowania trudności. Nauka zaczyna się tu od struny G-3 i opiera się na dźwięku pustej struny i naciśniętej na drugim progu. Później wchodzą kolejne struny z dźwiękami naturalnymi w pierwszej pozycji. Na dalszą treść składają się głównie proste utwory klasyków gitary i utrzymane w tym stylu drobne ćwiczenia samego autora. Każdy nowy problem techniczny (np. legato), wprowadzony jest po opanowaniu wcześniejszych technik podstawowych. Podręcznik zawiera pewną ilość duetów oraz piosenek ludowych z akompaniamentem.
”Gitara z nauczycielem i bez” Romana Ziemlańskiego to z pewnością podręcznik nie dla najmłodszych uczniów. We wstępie znajdujemy historię gitary, a zaraz po tym skondensowane wiadomości teoretyczne z zasad muzyki pod kątem potrzeb gitarzysty. Pierwsze ćwiczenia są to dość skomplikowane rytmiczne dla początkujących i zaraz na drugiej stronie początkowych ćwiczeń mamy do czynienia z ćwiczeniami w technice arpeggio. Bardzo szybko pojawia się też chromatyzacja. Temat techniki legato kończy się wirtuozowskimi pasażami Emilio Pujola. Później dopiero następują wyższe pozycje i wiele utworów na różne problemy techniczne z przykładami z muzyki flamenco włącznie. Jest to podręcznik raczej dla starszych uczniów, którzy przechodzą na gitarę z innego instrumentu, lub w ogóle zaczynają w późniejszym wieku. Nie jest popularny w szkolnictwie muzycznym, ponieważ ostatnimi czasy większość uczniów zaczyna naukę od 6 czy 7 lat, a dla nich jest zbyt trudny i niepraktyczny.
”Gitara klasa pierwsza” Tatiany Stachak jest najnowszą pozycją polskiej dydaktyki gitarowej. Przeznaczona dla najmłodszych, czyli uczniów w wieku od 6 do 10 lat. W związku z tym jest pełna kolorowych ilustracji, czego nie było wcześniej w krajowych podręcznikach. Zawiera znakomicie ułożony pod kątem skali trudności materiał nutowy. Duży czytelny dobrze rozmieszczony zapis nutowy (co jest bardzo ważne przy nauczaniu małych dzieci). Programowość tytułów poszczególnych utworów działa motywująco na wyobraźnię dziecka. Autorka wprowadzając do niektórych utworów podtytuł - mały kompozytor daje możliwość zagrania dziecku własnej melodii. Innymi słowy dziecko uczy się improwizować co wzbogaca jego wyobraźnię muzyczną i uatrakcyjnia lekcję. Przeważającą część materiału stanowią duety z nauczycielem, gdzie uczeń gra prostą melodię (na początku będącą nawet tylko repetycją pojedynczego dźwięku), a nauczyciel ubarwia to melodią z akompaniamentem. Podręcznik ten znakomicie wprowadza małe dziecko w świat dźwięków, świetnie nadaje się jako wprowadzenie do późniejszego korzystania z trudniejszych publikacji dla uczniów starszych bardziej zaawansowanych
”Materiały do nauki gry na gitarze” – Kazimierz Sasiński. Podręcznik zawiera krótkie wprowadzenie teoretyczne, oraz wprawki i ćwiczenia na poszczególnych strunach i w różnych tonacjach. Zawiera bogaty wybór z dzieł literatury światowej. Jego poważną wadą według mnie jest zbyt szybkie stopniowanie poziomu trudności granych utworów i ćwiczeń. Materiał ten nie jest ułożony progresywnie Można go wykorzystać z powodzeniem wybiórczo w pracy z uczniami zdolniejszymi.
„Nauka i metoda techniki gitarowej" - Jorge Cardoso. Podręcznik ten nawiązuje do ludzkiej natury i ludzkiego ciała. Zawiera ćwiczenia techniki gitarowej, ale ułożone w taki sposób, by ich rezultaty pozwalały unikać wysiłku i zwiększyć szansę na sukces artystyczny. W ten sposób ułatwiamy sobie wykonanie nawet najtrudniejszych utworów, gdyż dzięki ćwiczeniom zawartym w podręczniku będziemy wykonywać ruchy naturalne. Publikacja ta jest świadectwem rozległej wiedzy teoretycznej autora, który oprócz tego, że jest lekarzem i doskonale zna fizjologię ludzkiego działa, jest tez znakomitym gitarzystą i kompozytorem. Podręcznik jest przeznaczony dla gitarzystów pragnących grać nienaganną techniką, a od strony metodycznej dla szerokiego grona nauczycieli.
„ABC gitary” Józefa Powroźniaka to od lat najbardziej popularny polski podręcznik gry na gitarze. W porównaniu do poprzedniego podręcznika tego samego autora pod nazwą „Szkoła na gitarę i na gitarę hawajską" ABC jest zdecydowanie łatwiejszy, lepiej ułożony pod kątem technicznego stopniowania trudności. Nauka zaczyna się tu od struny G-3 i opiera się na dźwięku pustej struny i naciśniętej na drugim progu. Później wchodzą kolejne struny z dźwiękami naturalnymi w pierwszej pozycji. Na dalszą treść składają się głównie proste utwory klasyków gitary i utrzymane w tym stylu drobne ćwiczenia samego autora. Każdy nowy problem techniczny (np. legato), wprowadzony jest po opanowaniu wcześniejszych technik podstawowych. Podręcznik zawiera pewną ilość duetów oraz piosenek ludowych z akompaniamentem.
”Gitara z nauczycielem i bez” Romana Ziemlańskiego to z pewnością podręcznik nie dla najmłodszych uczniów. We wstępie znajdujemy historię gitary, a zaraz po tym skondensowane wiadomości teoretyczne z zasad muzyki pod kątem potrzeb gitarzysty. Pierwsze ćwiczenia są to dość skomplikowane rytmiczne dla początkujących i zaraz na drugiej stronie początkowych ćwiczeń mamy do czynienia z ćwiczeniami w technice arpeggio. Bardzo szybko pojawia się też chromatyzacja. Temat techniki legato kończy się wirtuozowskimi pasażami Emilio Pujola. Później dopiero następują wyższe pozycje i wiele utworów na różne problemy techniczne z przykładami z muzyki flamenco włącznie. Jest to podręcznik raczej dla starszych uczniów, którzy przechodzą na gitarę z innego instrumentu, lub w ogóle zaczynają w późniejszym wieku. Nie jest popularny w szkolnictwie muzycznym, ponieważ ostatnimi czasy większość uczniów zaczyna naukę od 6 czy 7 lat, a dla nich jest zbyt trudny i niepraktyczny.
”Gitara klasa pierwsza” Tatiany Stachak jest najnowszą pozycją polskiej dydaktyki gitarowej. Przeznaczona dla najmłodszych, czyli uczniów w wieku od 6 do 10 lat. W związku z tym jest pełna kolorowych ilustracji, czego nie było wcześniej w krajowych podręcznikach. Zawiera znakomicie ułożony pod kątem skali trudności materiał nutowy. Duży czytelny dobrze rozmieszczony zapis nutowy (co jest bardzo ważne przy nauczaniu małych dzieci). Programowość tytułów poszczególnych utworów działa motywująco na wyobraźnię dziecka. Autorka wprowadzając do niektórych utworów podtytuł - mały kompozytor daje możliwość zagrania dziecku własnej melodii. Innymi słowy dziecko uczy się improwizować co wzbogaca jego wyobraźnię muzyczną i uatrakcyjnia lekcję. Przeważającą część materiału stanowią duety z nauczycielem, gdzie uczeń gra prostą melodię (na początku będącą nawet tylko repetycją pojedynczego dźwięku), a nauczyciel ubarwia to melodią z akompaniamentem. Podręcznik ten znakomicie wprowadza małe dziecko w świat dźwięków, świetnie nadaje się jako wprowadzenie do późniejszego korzystania z trudniejszych publikacji dla uczniów starszych bardziej zaawansowanych
”Materiały do nauki gry na gitarze” – Kazimierz Sasiński. Podręcznik zawiera krótkie wprowadzenie teoretyczne, oraz wprawki i ćwiczenia na poszczególnych strunach i w różnych tonacjach. Zawiera bogaty wybór z dzieł literatury światowej. Jego poważną wadą według mnie jest zbyt szybkie stopniowanie poziomu trudności granych utworów i ćwiczeń. Materiał ten nie jest ułożony progresywnie Można go wykorzystać z powodzeniem wybiórczo w pracy z uczniami zdolniejszymi.
„Nauka i metoda techniki gitarowej" - Jorge Cardoso. Podręcznik ten nawiązuje do ludzkiej natury i ludzkiego ciała. Zawiera ćwiczenia techniki gitarowej, ale ułożone w taki sposób, by ich rezultaty pozwalały unikać wysiłku i zwiększyć szansę na sukces artystyczny. W ten sposób ułatwiamy sobie wykonanie nawet najtrudniejszych utworów, gdyż dzięki ćwiczeniom zawartym w podręczniku będziemy wykonywać ruchy naturalne. Publikacja ta jest świadectwem rozległej wiedzy teoretycznej autora, który oprócz tego, że jest lekarzem i doskonale zna fizjologię ludzkiego działa, jest tez znakomitym gitarzystą i kompozytorem. Podręcznik jest przeznaczony dla gitarzystów pragnących grać nienaganną techniką, a od strony metodycznej dla szerokiego grona nauczycieli.
