Ćwiczenie 1
Często grając na gitarze przenosimy lewą rękę na wyższe progi przez co gramy w wyższych pozycjach. Ten sposób gry stosujemy grając utwory o bardziej zaawansowanej fakturze. Wcześniej na lekcji pt.: „Łatwe melodie utrwalające znajomość położenia dźwięków w pierwszych pozycjach”, przerabialiśmy utwór „Happy Birthday” w I pozycji w tonacji C-dur. W ćwiczeniu 2 przerobimy ten sam utwór w pozycji II (pozycje lewej reki zawsze wyznacza nam (1) palec lewej ręki – wskazujący). To ćwiczenie przygotowawcze jest fragmentem gamy D-dur (dwa krzyżyki fis i cis, które powodują podwyższenie dźwięków f i c o pół tonu w górę, na gitarze próg wyżej) użytym jako materiał dźwiękowy w ćwiczeniu 2.
Pierwszy sposób grania tej gamy: cyfry arabskie nad nutami – z użyciem pustych strun.
Drugi sposób: cyfry arabskie pod nutami – z wykluczeniem pustych strun.
Fragment tej gamy przegrywamy dwoma sposobami stawiając palce lewej ręki dokładnie wg opisu np. II pozycja (1) palec gra dźwięk a.
Cyfry arabskie w kółkach oznaczają numer struny, na której gramy materiał dźwiękowy.
Po opanowaniu ćwiczenia 1 przystępujemy do ćwiczenia 2, które staramy się opanować na pamięć.
Ćwiczenie 2
Utwór ten jest w tonacji D-dur, metrum 3/4, najdrobniejsza wartość nuty ósemka, wynika stąd sposób liczenia zapisany przy nutach. Zawsze staramy się grać naprzemiennie palcami prawej ręki!
Ćwiczenie 3
Utwór ten jest w tonacji D-dur, metrum parzyste C (4/4), najdrobniejsza wartość ósemka czyli sprowadzamy sposób liczenia używając samogłoski i (zapis pod nutami). Staramy się to ćwiczenie opanować pamięciowo, materiał dźwiękowy użyty w tej melodii jest wykorzystany z ćwiczenia 1. Prawa ręka pracuje naprzemiennie!
Tabelka i fragment gamy F-dur przedstawia nam materiał dźwiękowy użyty do utworu „Happy Birthday” granego w pozycji V.
Fragment tej gamy, podobnie jak w ćwiczeniu 1, przegrywamy stawiając palce na poszczególnych strunach od dźwięku c do c (palce – cyfry arabskie nad nutami, struny – cyfry arabskie w kółkach pod nutami, np. pierwszy dźwięk c łapiemy na V progu struny 3 – patrz tabelka obok).
Ćwiczenie 4
Utwór ten jest w tonacji F-dur (określa ją bemol przy kluczu i ostatni dźwięk f), metrum 3/4 , najdrobniejsza wartość nuty ósemka. Sposób liczenia analogiczny jak w ćwiczeniu 1. Staramy się utwór opanować na pamięć, grając palcami prawej ręki naprzemiennie!
Ćwiczenie 5
Menuet – francuski taniec ludowy i dworski ( XVII, XVIII w) w tempie umiarkowanym, metrum trójdzielnym w formie trzy częściowej stryjem. Zaadoptowany przez kompozytorów do suity, sonaty i symfonii.
Tonacja tego utworu to G-dur (określa ją krzyżyk Fis przy kluczu i końcowy dźwięk g w utworze), metrum 3/4 , najdrobniejsza wartość nuty to ósemka (sposób liczenia pod nutami).
Materiał dźwiękowy w pierwszych czterech linijkach jest grany w I pozycji, natomiast w piątej linijce pierwszy i połowa drugiego taktu jest grana w pozycji V, gdzie przez pusta strunę wracamy do pozycji I (druga połowa II taktu linijka piąta).
Grając zwracamy uwagę na palcowanie naprzemiennie prawej ręki, stosując zapisana aplikaturę – opalcowanie, dla palców lewej reki (cyfry arabskie przy nutach). Ucząc się tej kompozycji zwracamy uwagę na dźwięki f, które są podnoszone zawsze o pół tonu w górę (próg wyżej) na fis, zasadę tę określa nam krzyżyk przy kluczu. Zawsze staramy się utwór opanować tak aby gra była płynna, pozbawiona pomyłek – w miarę możliwości opanowujemy ćwiczenie na pamięć.
Często grając na gitarze przenosimy lewą rękę na wyższe progi przez co gramy w wyższych pozycjach. Ten sposób gry stosujemy grając utwory o bardziej zaawansowanej fakturze. Wcześniej na lekcji pt.: „Łatwe melodie utrwalające znajomość położenia dźwięków w pierwszych pozycjach”, przerabialiśmy utwór „Happy Birthday” w I pozycji w tonacji C-dur. W ćwiczeniu 2 przerobimy ten sam utwór w pozycji II (pozycje lewej reki zawsze wyznacza nam (1) palec lewej ręki – wskazujący). To ćwiczenie przygotowawcze jest fragmentem gamy D-dur (dwa krzyżyki fis i cis, które powodują podwyższenie dźwięków f i c o pół tonu w górę, na gitarze próg wyżej) użytym jako materiał dźwiękowy w ćwiczeniu 2.
Pierwszy sposób grania tej gamy: cyfry arabskie nad nutami – z użyciem pustych strun.
Drugi sposób: cyfry arabskie pod nutami – z wykluczeniem pustych strun.
Fragment tej gamy przegrywamy dwoma sposobami stawiając palce lewej ręki dokładnie wg opisu np. II pozycja (1) palec gra dźwięk a.
Cyfry arabskie w kółkach oznaczają numer struny, na której gramy materiał dźwiękowy.
Po opanowaniu ćwiczenia 1 przystępujemy do ćwiczenia 2, które staramy się opanować na pamięć.
Ćwiczenie 2
Utwór ten jest w tonacji D-dur, metrum 3/4, najdrobniejsza wartość nuty ósemka, wynika stąd sposób liczenia zapisany przy nutach. Zawsze staramy się grać naprzemiennie palcami prawej ręki!
Ćwiczenie 3
Utwór ten jest w tonacji D-dur, metrum parzyste C (4/4), najdrobniejsza wartość ósemka czyli sprowadzamy sposób liczenia używając samogłoski i (zapis pod nutami). Staramy się to ćwiczenie opanować pamięciowo, materiał dźwiękowy użyty w tej melodii jest wykorzystany z ćwiczenia 1. Prawa ręka pracuje naprzemiennie!
Tabelka i fragment gamy F-dur przedstawia nam materiał dźwiękowy użyty do utworu „Happy Birthday” granego w pozycji V.
Fragment tej gamy, podobnie jak w ćwiczeniu 1, przegrywamy stawiając palce na poszczególnych strunach od dźwięku c do c (palce – cyfry arabskie nad nutami, struny – cyfry arabskie w kółkach pod nutami, np. pierwszy dźwięk c łapiemy na V progu struny 3 – patrz tabelka obok).
Ćwiczenie 4
Utwór ten jest w tonacji F-dur (określa ją bemol przy kluczu i ostatni dźwięk f), metrum 3/4 , najdrobniejsza wartość nuty ósemka. Sposób liczenia analogiczny jak w ćwiczeniu 1. Staramy się utwór opanować na pamięć, grając palcami prawej ręki naprzemiennie!
Ćwiczenie 5
Menuet – francuski taniec ludowy i dworski ( XVII, XVIII w) w tempie umiarkowanym, metrum trójdzielnym w formie trzy częściowej stryjem. Zaadoptowany przez kompozytorów do suity, sonaty i symfonii.
Tonacja tego utworu to G-dur (określa ją krzyżyk Fis przy kluczu i końcowy dźwięk g w utworze), metrum 3/4 , najdrobniejsza wartość nuty to ósemka (sposób liczenia pod nutami).
Materiał dźwiękowy w pierwszych czterech linijkach jest grany w I pozycji, natomiast w piątej linijce pierwszy i połowa drugiego taktu jest grana w pozycji V, gdzie przez pusta strunę wracamy do pozycji I (druga połowa II taktu linijka piąta).
Grając zwracamy uwagę na palcowanie naprzemiennie prawej ręki, stosując zapisana aplikaturę – opalcowanie, dla palców lewej reki (cyfry arabskie przy nutach). Ucząc się tej kompozycji zwracamy uwagę na dźwięki f, które są podnoszone zawsze o pół tonu w górę (próg wyżej) na fis, zasadę tę określa nam krzyżyk przy kluczu. Zawsze staramy się utwór opanować tak aby gra była płynna, pozbawiona pomyłek – w miarę możliwości opanowujemy ćwiczenie na pamięć.
