Napis na płycie ustawionej pod kątem:
poległych 12 września 1939 roku w obronie Osieka
ekshumowanych w 1953 roku. Nazwiska większości
żołnierzy są nieznane poza niżej wymienionymi:
Edward BARSKI kanonier 65 pal 55 DP
Paweł BLEW kapitan 201 pp 55 DP
Józef BRYKSA podporucznik 8 baon sap.
Feliks BUDLEWSKI podchorąży
Jan CABAJ strzelec 2 psk 22 DP
Zbigniew Ignacy CIUPKA chorąży 65 pal 55 DP
Józef DUDZIK bombardier 65 pal 55 DP
Werek DWORSKI szeregowy
Alojzy FRYSZ szeregowy 201 pal 55 DP
Erwin JAKUCZEK kapral 65 pal 55 DP
Stefan KOPIEC plutonowy 65 pal 55 DP
Alojzy KUBICA kapral 201 pp 55 DP
Szczepan MICHALIK szeregowy H pp 23 DP
Marian MORAWIEC podchorąży
Henryk NOWICKI podporucznik 21 pal
Mieczysław PASZKO szeregowy 201 pp 55 DP
Tadeusz RAJCZAK podporucznik
Władysław SUROWIEC szeregowy 11 pp 23 DP
Wiktor WODECKI szeregowy 203 pp 55 DP
N.N. WOJCIECHOWSKI porucznik 201 pp 55 DP
Antoni WOYDA szeregowy
W dniach 10 – 11 września 1939 roku rozegrała się krwawa bitwa o tzw. Przedmoście Osiek, której zasadniczym celem była obrona przeprawy na Wiśle w rejonie Baranowa Sandomierskiego i Gągolina, poprzez którą miała się dokonać ewakuacja polskich oddziałów GO „Jagmin”. Polskie pozycje bronione przez oddziały Armii Kraków: 23 DP i 55 DPRez, zaatakował niemiecki VII Korpus Armijny. Bitwa o utrzymanie przyczółka mostowego była bardzo zacięta. Miasto trzykrotnie było odbijane z rąk Niemców. W efekcie blisko 80% drewnianej zabudowy Osieka uległo zniszczeniu. Przetrwał jedynie kościół oraz najbliższe zabudowania. Po 12 września Sandomierszczyzna znalazła się pod okupacją niemiecką.